Religia: monoteistyczna
Symbol: Dziewięcioramienna gwiazda
Istota boska: Bóg, który jest jedyny, transcendentny i niepoznawalny
Święta księga: Święta księga, Księga pewności i Słowa ukryte
Podstawowe przykazania: dwanaście zasad
Wyznawcy: 2,5 - 5 mln
Jest to religia uniwersalistyczna, objawiona, żywa i monoteistyczna. Posiada ona charakter misyjny i wywodzi się z babizmu. Nazwa pochodzi od przydomku jej założyciela, Husajna AlegoNuri z Teheranu, zwanego Baha'u'llah (w języku arabskim oznacza Chwała Boga).
Bahaizm powstał po śmierci Baby, gdy babizm rozpadł się na dwa nurty. Jeden z nich, zbliżony do szyizmu przeniósł się do Rosji i nie odegrał istotnej roli. Natomiast drugi nurt z Baha'u'llah na czele, przekształcił się w rozwijającą się religię o światowym zasięgu. Przełomem stał się rok 1863, gdy w Bagdadzie, Baha'u'llah ogłosił się wysłannikiem Boga (zapowiadanym przez Baba). Pod wpływem ciągłych prześladowań, przebywał na zesłaniu w Konstantynopolu i Adrianpolu, aby od 1868 roku znaleźć się w Akkce, która stała się centrum działalności bahainów. Zmarł w 1892 roku, a jego grób stał się miejscem pielgrzymek. Jego dzieło kontynuowali, syn Abbas Efendi, a później prawnuk Szoghi Effendi. Bahizm, dzięki nim, przekształcił się w ruch społeczno-religijny o ogólnoświatowym zasięgu. Ten ostatni wprowadził demokratyczne formy rządów, obecnie najważniejszą instytucją, rozstrzygającą we wszystkich ważnych sprawach, jest dziewięcioosobowe kolegium tworzące Powszechny Dom Sprawiedliwości z siedzibą w Hajfie.
Baha'u'llah, tak jak Bab, piętnował wszelką krzywdę, niesprawiedliwość i przemoc. Odrzucał poligamię, niewolnictwo, ascezę i obrzędy. Głosił potrzebę jedności, powszechnego pokoju i tolerancji. Według wyznawców bahaizmu, jak i babizmu, Bóg jest stwórcą , który stworzył świat z wiecznych elementów, podlegających procesom ewolucji, zachowując jednak stała strukturę. Człowiek natomiast jest zbudowany z materialnego ciała i niematerialnej duszy. Gdy umiera, ciało się rozkłada, ale dusza żyje dalej, kontynuując swój rozwój. Nie ma zmartwychwstania ciała, ani kary po śmierci. Baha'i'llah odrzuca również naukę o wędrówce duszy.
Najważniejszymi formami kultu są modlitwa, która zbliża do Boga, oraz post, przypadający na dziewiętnasty (ostatni) miesiąc bahijskiego roku (od 2 do 21 marca). Główne prawdy wiary i normy życia wyznawców bahaizmu zawierają się w dwunastu zasadach, z których najważniejsze to:
Symbol: Dziewięcioramienna gwiazda
Istota boska: Bóg, który jest jedyny, transcendentny i niepoznawalny
Święta księga: Święta księga, Księga pewności i Słowa ukryte
Podstawowe przykazania: dwanaście zasad
Wyznawcy: 2,5 - 5 mln
Jest to religia uniwersalistyczna, objawiona, żywa i monoteistyczna. Posiada ona charakter misyjny i wywodzi się z babizmu. Nazwa pochodzi od przydomku jej założyciela, Husajna AlegoNuri z Teheranu, zwanego Baha'u'llah (w języku arabskim oznacza Chwała Boga).
Bahaizm powstał po śmierci Baby, gdy babizm rozpadł się na dwa nurty. Jeden z nich, zbliżony do szyizmu przeniósł się do Rosji i nie odegrał istotnej roli. Natomiast drugi nurt z Baha'u'llah na czele, przekształcił się w rozwijającą się religię o światowym zasięgu. Przełomem stał się rok 1863, gdy w Bagdadzie, Baha'u'llah ogłosił się wysłannikiem Boga (zapowiadanym przez Baba). Pod wpływem ciągłych prześladowań, przebywał na zesłaniu w Konstantynopolu i Adrianpolu, aby od 1868 roku znaleźć się w Akkce, która stała się centrum działalności bahainów. Zmarł w 1892 roku, a jego grób stał się miejscem pielgrzymek. Jego dzieło kontynuowali, syn Abbas Efendi, a później prawnuk Szoghi Effendi. Bahizm, dzięki nim, przekształcił się w ruch społeczno-religijny o ogólnoświatowym zasięgu. Ten ostatni wprowadził demokratyczne formy rządów, obecnie najważniejszą instytucją, rozstrzygającą we wszystkich ważnych sprawach, jest dziewięcioosobowe kolegium tworzące Powszechny Dom Sprawiedliwości z siedzibą w Hajfie.
Baha'u'llah, tak jak Bab, piętnował wszelką krzywdę, niesprawiedliwość i przemoc. Odrzucał poligamię, niewolnictwo, ascezę i obrzędy. Głosił potrzebę jedności, powszechnego pokoju i tolerancji. Według wyznawców bahaizmu, jak i babizmu, Bóg jest stwórcą , który stworzył świat z wiecznych elementów, podlegających procesom ewolucji, zachowując jednak stała strukturę. Człowiek natomiast jest zbudowany z materialnego ciała i niematerialnej duszy. Gdy umiera, ciało się rozkłada, ale dusza żyje dalej, kontynuując swój rozwój. Nie ma zmartwychwstania ciała, ani kary po śmierci. Baha'i'llah odrzuca również naukę o wędrówce duszy.
Najważniejszymi formami kultu są modlitwa, która zbliża do Boga, oraz post, przypadający na dziewiętnasty (ostatni) miesiąc bahijskiego roku (od 2 do 21 marca). Główne prawdy wiary i normy życia wyznawców bahaizmu zawierają się w dwunastu zasadach, z których najważniejsze to:
- Jedność rodzaju ludzkiego.
- Niezależność w poszukiwaniu prawdy.
- Zniesienie wszelkich przesądów.
- Zgodność religii z wiedzą.
- Równość płci.
- Powszechny język pomocniczy.
- Powszechne wychowanie.
- Duchowe rozwiązanie problemów gospodarczych.
- Religia powszechna zbudowana na wspólnej bazie wielkich religii.
- Unia światowa rządzona przez przedstawicieli wszystkich narodów.